Hallo allemaal !
Ik ben Anne Gerits een 22 jarige studente, afkomstig uit Bilzen.
Momenteel zit ik in mijn laatste jaar Social Work en de komende vier maanden loop ik stage in Jimma (Ethiopië).
Blog
In de eerste twee weken van mijn stage heb ik hier in Jimma diverse organisaties bezocht in het kader van sociaal werk. Dit heeft veel indrukken op mij achtergelaten. De eerste organisatie die ik bezocht heb is de gevangenis van Jimma. In mijn tweede jaar bachelor heb ik mijn stage gedaan in de gevangenis van Hasselt als justitieel welzijnswerker. Dit was dus een zeer interresante opportuniteit om hier in Jimma een kijk te nemen in de gevangenis om de gelijkenissen en verschillen te ontdekken.
Het eerste verschil wat mij onmiddellijk opviel was de bewaking van de gevangenis. De deur naar buiten stond gewoon open. De muren waren zo laag dat men er eigenlijk gewoon kon over klimmen. Ik vroeg direct aan mijn begeleider of de gedetineerden hier niet vaak een poging deden om te ontsnappen. Waarop zijn antwoord was, ‘dat proberen ze hier niet eens, op elke hoek van het domein staat een toren waar een soldaat inzit met een sniper die alle gedetineerden in de gaten houdt.’ Dit deed mij toch wel nadenken, in België is de bewaking zo hoog en toch proberen ze te ontsnappen terwijl de gedetineerden van Jimma letterlijk gewoon naar buiten kunnen wandelen om terug vrij te zijn.
De sociaal werkers van Jimma begeleiden en ondersteunen de gedetineerden op verschillende vlakken gelijk depressies, post traumatisch stressyndroom, agressie, angststoornissen,… Deze begeleiding gebeurd ook in België, het enige verschil is dat in België de voorzieningen meer gestructureerd en uitgebreider zijn en er veel meer sociaal werkers zijn. Hier in Jimma zitten rond de 2500 gedetineerden in één gevangenis, hiervoor zijn er maar twee sociaal werkers voorzien. Dit deed me toch even verschieten, ik weet hoe moeilijk het is om elke gedetineerde de gepaste ondersteuning te bieden. Dit is onmogelijk met twee sociaal werkers voor 2500 gedetineerden.
Ze geven hier ook groepsessies en de gedetineerden hebben de kans om onderwijs te volgen in de gevangenis. Ook zijn er werkplaatsen waar de gedetineerden kunnen werken. Wat ze hier wel niet voorzien zijn sportactiviteiten wat een belangrijk onderdeel is van de detentiebeleving.
Wat mij echt geraakt heeft is dat er een jongen van 12 jaar voor me stond in de gevangenis. Hier in Jimma worden ook minderjarige kinderen die delicten plegen gevangen genomen en geplaatst tussen de volwassen gedetineerden. Het bezoek aan de gevangenis was heel confronterend om te zien.
De tweede organisatie die ik bezocht heb is de kleuterschool ET 410 children project. Dit is het 410de project dat opgestart is in Jimma om kinderen te ondersteunen in het onderwijs. Deze school is een NGO die gesubsidieerd wordt door de organisatie ‘compassion international Ethiopia’. Elk kind in deze school wordt ook financieel ondersteund door families uit verschillende landen gelijk NL, KR,… De ouders van de kinderen hoeven dus niet te betalen om hun kind naar school te laten gaan. De school begeleidt de kinderen tot ze hun diploma op de hoge school of universiteit halen. Het gebeurd soms dat het kind niet verder gaat studeren door bepaalde omstandigheden. Als dit gebeurd dan geeft de school vocational trainingen gelijk houtbewerking, metaalbewerking, ICT… zo blijft de school het kind ondersteunen. De school volgt de kinderen op a.d.h.v. vier aspecten: Het economisch aspect, het fysische aspect, het morale ondersteunings aspect en het sociale aspect. In de school is er ook een sociaal werker aangesteld. De taak van de sociaal werker in deze school is heel divers. Een belangrijke taak is dat de sociaal werker de kinderen trainingen aanbiedt, bijvoorbeeld wanneer het kind leerproblemen heeft dan ondersteund de sociaal werker het kind hierin. Hiernaast zorgen ze er ook voor dat alle administratie van de kinderen in orde is, ze beheren ook de communicatie tussen de kinderen en hun familiesponsers a.d.h.v. briefuitwisseling. Een laatste belangrijke taak is dat de sociaal werker in contact staat met de families en regelmatig op huisbezoek gaat om bepaalde noden bespreekbaar te maken en de familie hier de nodige ondersteuning in kan geven. Het was een rijke ervaring om deze kleuterschool te bezoeken en om te zien hoe alles hier in zijn werking gaat, in deze school ga ik zeker mijn stage verder zetten omdat ik hier als sociaal werker uit verschillende invalshoeken aan de slag kan gaan, ten eerste de leefwereld van het kind zelf, ten tweede de participatie van de ouders in de school en ten derde de samenwerking tussen de verschillende organisaties zodat de school gesubsidieerd blijft. Zo kan ik op micro, meso en marco niveau te werk gaan.
In de loop van de week ben ik nog eens langsgeweest in de kleuterschool en ben ik mee met de sociaal werker van de school op huisbezoek gegaan bij verschillende families. Dit was een mooie ervaring om te zien hoe de families in Jimma in hun thuissituatie leven. Tussen de verschillende families zijn er veel verschillen. Sommige families hebben één kamer als huis, andere hebben dan weer meerdere kamers. Sommige huren hun huis en sommige hebben een privaat eigendom. Ook de aanwezigheid van het water is heel divers, sommige hebben water uit een kraan dat uit de grond komt en sommige gaan water bij de buren kopen. De sociaal werker gaat twee keer per jaar langs bij de families om te zien of er problemen zijn in de thuissituatie om zo ondersteuning te kunnen bieden. Bijvoorbeeld op financieel vlak i.v.m. de donors.
De derde organisatie die ik bezocht heb is ‘missionaries of charity’. Deze organisatie staat in voor diverse doelgroepen. Zoals voor kinderen met een beperking of kinderen die geen familie meer hebben. Aan deze kinderen wordt de gepaste zorg verleend en wordt er naar een nieuwe familie gezocht die het kind mogelijks kan adopteren. De kinderen met een beperking krijgen voldoende begeleiding door fysiotherapeuten. Hiernaast worden ook vrouwen die ongewilt zwanger geraken of vrouwen die niet de mogelijkheid hebben om in een veilige omgeving te bevallen en geen gepaste zorg aan de pasgeborene kunnen geven opgevangen. De mama’s krijgen de juiste begeleiding tot ze zelfstandig genoeg zijn om voor hun kind te zorgen. Ook mannen die ondersteuning nodig hebben kunnen hier terecht. In de charity bevindt zich ook een klein ziekenhuis waardoor de juiste zorg aan de mensen kan toegediendt worden.
De vierde organisatie die ik bezocht heb is SOS children villages (SOS CV). Deze organisatie staat in voor kinderen. De kinderen bestaan uit twee groepen: kinderen die geen familie meer hebben en kinderen die in risico leven bij hun thuissituatie. Momenteel staat deze organisatie in voor meer dan 5000 kinderen in heel Ethiopië. In Jimma zelf worden er 251 kinderen ondersteund en 151 kinderen opgevangen in een nieuwe familie. SOS CV is 54 jaar geleden opgestart door Herman, Herman was vroeger als kind zelf kwetsbaar en is daarom deze organisatie opgestart. In Jimma zelf zijn er 15 huizen gebouwdt waar een alleenstaande vrouw zonder kinderen een nieuwe familie kan vormen en maximum 10 kinderen gaat opvoeden. De kinderen krijgen de kans om naar school te gaan en worden optimaal ondersteund door verschillende life skilz trainingen. De organisatie gaat uit van zes principes:
-
Het kind zelf (ondersteuning, ontwikkeling en opvoeding kind)
-
De familie (ondersteuning)
-
Leerkrachten en professionals (krijgen trainingen om gepaste ondersteuning te kunnen geven)
-
Infrastructuur (Ze verbinden de organisatie met bibliotheken, scholen…)
-
Samenwerking met verschillende organisaties
-
Social Justice (drempels waardoor de kinderen niet naar school gaan vermijden bv. De taal, economische empowerment)
SOS CV is een organisatie dat niet enkel naar 1 domein kijkt om hulp te bieden maar gaat heel holistic te werk waardoor elk domein ondersteund wordt. Ik vond zelf wel dat er misschien iets teveel druk op de kinderen gelegd wordt op vlak van onderwijs. De kinderen moeten bepaalde doelen halen in school en deze doelen liggen heel hoog. De families vechten tegen elkaar op om de beste resultaten op school te bereiken en ontvangen hier dan ook een award voor. Dit is een mooie stimulans maar ikzelf vind dat hierdoor te veel druk op deze kinderen gelegd wordt.
Hiernaast ben ik ook in twee special need classes gaan kijken. Hier zitten kinderen die doof zijn en niet kunnen praten, ook zitten er kinderen met psychische aandoeningen. Er moet dus met gebarentaal les gegeven worden. Dit was heel leerrijk om te zien hoe ze deze kinderen hier les geven. Vanaf volgend jaar gaan ze de special need classes veranderen in research classes en worden de kinderen in het reguliere onderwijs gezet. In deze research classes zullen dan trainingen gegeven worden aan leerkrachten om de lessen aan te passen aan deze kinderen en ze op een efficiënte manier te kunnen integreren in het reguliere onderwijs. Dit is hetzelfde concept als het beleidings decreet in België (gekend als het vroegere M-decreet).
